Sinds kort woon ik in Vlaanderen. Niet meer dan tien kilometer van de Nederlandse grens, 20 kilometer van Breda, en vanaf mijn balkon kan ik Nederland bijna horen, zien en ruiken, maar toch: België. En ik had me hier koud als buitenlander gevestigd, of er viel al een brief van Inburgering Provincie Antwerpen op de mat:
Geachte mevrouw,
Net als in Nederland krijgen nieuwkomers in Vlaanderen een inburgeringstraject aangeboden. Een inburgeringstraject wordt samengesteld uit cursussen Nederlands (Nederlands als tweede taal), maatschappelijke oriëntatie,…[…]
Als onderdaan van een lidstaat van de Europese Economische Ruimte bent u niet verplicht tot het volgen van een inburgeringstraject. U hebt wel recht op een dergelijk traject.[…]
Wat?! Inburgeren terwijl ik gewoon nog in hetzelfde taalgebied woon? Maar goed dat het niet verplicht is, want dat ga ik dus mooi niet doen.
En waarom noemen ze de taalcursus niet Vlaams als tweede taal? Want het Nederlands beheers ik wel, maar de mensen hier kan ik moeilijk verstaan. Als ik met een dorpsbewoner praat, ga ik na drie keer Wat zegt u? beleefd over tot een glimlachend en begrijpend knikken. En dan hoop ik dat hij niet doorheeft dat de helft mij ontgaat en dat ik ontzettend mijn best doe om de rode draad van zijn verhaal te volgen.
En het is toch nuttig als je weet dat je in de winkel niet moet vragen naar grapefruits maar naar pompelmoezen. En naar plattekaas (kwark), curryworst (frikandel) en sojascheuten (taugé).
Verder is zin hier goesting, toegang inkom, jurk kleed, oom nonkel, achterwerk poep, hondenriem leiband en jezelf uweigen.
Ook de uitdrukkingen zijn anders. Kijk uit dat je geen dikke nek krijgt zeggen ze als ze willen dat je niet te veel kapsones krijgt. En waar er in Nederland geen hond op straat is, is er in België geen kat.
Het Vlaams kan dus nogal ambetant zijn voor ons Nederlanders die zich hier vestigen. Aan de andere kant word ik heel blij van de zachte ‘g’ en de hallookes en de saluukes/saluutjes waarmee ze me in het dorp begroeten. En ik kan nu wel zagen over dat ik de mensen hier niet versta, maar als taalliefhebber vind ik die verschillen tussen het Vlaams en het Nederlands natuurlijk zeer plezant.
Helemaal ingeburgerd ben ik nog niet, zoals u merkt. Want amai zeg: Vlaanderen verschilt best veel van Nederland. Dus misschien is dat inburgeringstraject toch niet zo’n gek idee…